Na istoku

Na iskonskom istoku
gdje trepere stabla višnje
sve je daleko ali nikad
nije bilo tako blizu.

Na iskonskom istoku
gdje nema hljeba ali ima
vodke na usnama glada
i tuge izrisuje se osmijeh.

Na istoku iskonskom
mrtve duše sahranjuju
žive a onda idu da se
okupaju u crno more.

Tamo negdje istočno
od istoka još ima vatre
ali je crna kao boja
krumpira ispod peke.

Istočno je tamo gdje
prestaju snovi i počinje
java uz noći vječito bijele
i drhtanje zraka na pijaci.

Na istoku gdje sunce
nikad ne zalazi valja
samo iskonsko ime
kao Istok ili Svemir.

Sve ostalo ustavši nadu
umire na zapadu i to
brzinom suncokreta
kao smrknutog sunca

na obali koju su napustile
sijenke i gdje majka
još uvjek pere rublje
na iskonski način

u svetoj rijeci bez imena.